خوشبخت بشی دخترم!
محو جمالات و کمالاتش بودم. از هر نظر حساب می کردی دوست داشتنی به نظر می رسید. مودب و خوش صحبت، قد رشید زنانه. چهار شانه. چهره نرمال. لباس تمیز و اتو زده، تحصیلات بالا، مومن و محجبه و با حیا. چه مادری می شود برای فرزندانش.
از خانمی که کنارم نشسته بود آمارش را گرفتم. مورد خوبی بود برای معرفی به اقوامی که دنبال عروس و زن برادر خوب بودند.
گفت: «حدودا سی و پنج سال دارد. ازدواج نمی کند. هزار تا خواستگار ریز و درشت
داشته است. همه چیز تمام است، ولی راضی نمی شود. راستش عزیز جان، این دختر
پدرش به بد اخلاقی زبانزد عام و خاص است. خیلی مرد خوبی است. در جامعه کسی
از او بدی ندید. ولی به زن و بچه اش کم ظلم نکرد. شنیدی می گویند: «بیرونش
مردم را کشته و خانه اش خودمان را کشته» این آقا مصداق کامل این ضرب المثل است.
با همه خوشرفتار و خوش اخلاق و اهل حلال و حرام ولی با اهل و عیالش متعصب و بد دهان. همه بچه هایش سیاه بخت شدند. این یکی دخترش هم نتوانست به هیچ مردی اعتماد کند.
از مرد فقط بد اخلاقی دیده بود و اذیت. حق دارد، برادر و استاد و ... هم هستند ولی نگاه دختر در انتخاب و اعتمادش، به
پدرش است. »
چیزی نگفتم و با دلی پر از غم خداحافظی کردم.
خدایا حق با تو بود. مردی که عاشق توست حواسش به آینده دخترش هست. می داند قرار است روزی دخترش انتخاب کند. اعتماد کند. به غیر از غیرت و مال حلال و تربیتش، به ذهنیت دخترش هم توجه دارد. بابایی که عاشق خدا نیست یعنی دختر پژمرده!
نوشته شده توسط: ارغوان/ 2 آذر 1397
