صمیمی نباش!

ساختمان هم ساختمان های قدیم. نمی دانم این طرح سالن های جدید ایده کدام از خدا بی خبری بود. مگر در طول سال، چند مهمانی صرفا زنانه یا مردانه برگزار می شود؟ مهمانی و صله رحم که در اسلام خانوادگی است. خانواده هم که بدون مرد و زن و دختر و پسر تعریف نمی شود. محرم و نامحرم هم که قانون خداست و کهنگی ندارد. نمی دانم به چه چیزی فکر کرد و چه ابعادی را ندید و این خلاقیت ناقص را مد کرد. از سالن بهتر، آشپزخانه اپن. قبلا خانم ها حداقل یک سر پناهی به نام آشپزخانه داشتند حالا که خانه و اعضایش اپن شده از مهمانی رفتن بیزارم. دوست دارم همه بیایند خانه ما مهمانی. هنوز هم ساختمان سازی قدیمی منزلمان را با صدتا این ساختمان های مدرن عوض نمی کنم. هرچند دلم برای خانه های چهار صفه مثل خانه پدربزرگ خیلی تنگ شده است. چه حریم و مهندسی خدا پسندی داشت.

جمعی اجباری از پدر و دختر و پسر و مادر و محرم و نامحرم. حریم ها محفوظ بود و حجاب و محرم و نامحرمی کاملا رعایت می شد ولی همین دور سالن نشستن هم آزار دهنده بود.

پدر و دختر و دامادی از جمع پر رنگ تر بودند.  همه جمع متوجه صحبت هایی که بین آنها رد و بدل می شد، بودند. صمیمیت جالبی داشتند. تا حالا ندیده بودم. بابا هیچ وقت اجازه نمی دهد تا این حد به او نزدیک باشیم. هنوز در گیر و دار صمیمیت هایشان بودم که از حسرت خوردن و مقایسه بابا با آنها خجالت کشیدم.

پدر شوخی دور از ادبی با دخترش کرد. داماد شیر شد و ادامه داد. آن یکی از گوشه سالن خوشمزه شد و حریم شکنی کرد. خلاصه اینکه زنجیره ای از شوخی های بی معنا بین جمع در مورد آن خانم گفته شد و به قول خودشان جمع از خشکی بیرون آمد. ولی نارضایتی و ناراحتی را می شد از نگاه دختر خواند. درست است که یکی حرفی زد و بقیه باید جنبه و ظرفیت داشته باشند و مطابق وظیفه عقلی و شرعی اجازه چنین کاری را نداشتند ولی احترام به آن خانم را از چه کسی یاد بگیرند؟ از پدری که بی احترامی را خودش شروع کرد؟ درود بر پدرانی که می فهمند صمیمیت هم حد و مرز دارد. حد و مرزی به نام احترام. هیچ کس حق ندارد احترام کسی را به بهانه صمیمیت بشکند حتی اگر بابا باشد.

خدایا حق با تو بود مردی که عاشق تو نیست چطور دختر و مادری با شخصیت برای نسل های بعد تربیت کند؟

ارغوان/ 2 بهمن 1397